İç Monolog Tekniği Nedir?
İç monolog tekniği, hikâye içerisinde sıkça kullanılır. Amaç; kahramanın
duygu ve düşüncelerini, zihninden geçenleri, durumu ve psikolojisini, olaylar
karşısındaki tavrını anlatmaktır. Bu teknik uygulanırken, okur ve hikâyenin
kahramanı baş başa bırakılır. Yazar kısa bir süre de olsa kendini hikâyeden
çeker.
İç monolog tekniği; kahramanın karşısında biri varmış gibi kendi kendine
konuşmasıdır. Bu konuşmanın dışarıdan duyulmayacak şekilde olması
gerekmektedir. Kahramanın kendisini yazar olmadan ifade etmesine dayalı olan
bir tekniktir.
İç monolog tekniği kahramanın iç dünyasında kendisini muhatap alarak
konuşmasıdır. İç diyalogda karşısında birisi varmış gibi davranarak içinden
konuşan kahraman, iç monologda kendi kendisiyle konuşur. Burada önemli olan,
metnin konuşma diline kaydırılmamasıdır.
İç monolog tekniği anlatımında ne bir kahramanın sözleri aktarılır, ne de
onun sözleri konusunda söylem üretilir; çünkü anlatılanların tümü kendi
kendine, içinden ve içine konuşan öznenin bilincindedir. Olaylar yalnızca
kahramanın bilincindeki yansımalarıyla anlatılır.
İç monolog, anlatı kahramanın ruh varlığının, doğrudan doğruya, ama onun
ağzından söz dökülmeksizin, onun düşünceleri, hatıraları, çağrışımları ve
bilinç akımı tarzında kendi kendine konuşmasına tanık olurcasına anlatıma
aktarılması olarak da tanımlanabilir.
İç monolog tekniği anlatımının bir başka özelliği de dilsel alış-veriş
zorunluluklarına bağlı olmayışıdır. Bir başka deyişle, karşılıklı konuşma
özelliklerini taşımaz; konuşan öznenin bilinç akışını, onun iç söyleminin
yerine geçmekle kalmaz, anlatıcı konumunu da benimser. Bu yolla iletisinde
alışılmış kuralları bozmayı, göndergeleri bulanıklaştırmayı kendinde bir hak
olarak görür. Bu nedenle de söz dizimsel yapıya ve göndermelere uymayabilir.
