Anlatı türlerinde anlatı yerleşimleri tasvir
yöntemiyle gerçekçi bir hale getirilir. Anlatıyı oluşturan zaman-mekân ve
kişilerin tasvirleri yapılarak anlatı sağlam bir zemine oturtulur. Bir şeyin
gerçekçi bir hale getirilmesi yani başka bir deyişle somutlaştırılması ancak
onun belli başlı özelliklerinin anlatılmasıyla olur. Somutlaştırma işlemi,
somutlaştırılan şeyin karakteristik çizgilerinin, renginin ve ruhunun
canlandırılmasıyla yapılır. Bu işlem yapılırken uygulanan yöntem tasvirdir.
Mehmet Tekin tasviri şöyle tanımlar:
“Tasvir, romanın kurmaca dünyasında yer alan kişi,
zaman, olay, mekân gibi unsurları, sanatın sağladığı imkânlardan yararlanarak
görünür kılmaktır. Romancı bu işlemi gerçekleştirirken, söz konusu unsurların
karakteristik yönlerini görmek, bilmek, seçmek zorundadır. Tasvir etmek, bir
şeyi ‘olduğu gibi’ anlatmak, çizmek değildir. Esasen bir şeyi ‘olduğu gibi’
anlatmak mümkün olamaz. Romancı, tasviri, tasvir edeceği şeyin karakteristik
yönlerini dikkate alarak gerçekleştirir ve çizdiği, anlattığı şeyi ‘gerçekmiş
gibi ’ hissettirir. En azından bunu başarmak zorundadır. Bu durumda ona düşen
görev, iyi bir gözlemci olmak, dikkati elden bırakmamak,
ayrıntıları yakalama becerisini gösterebilmektir. ”
Okuru metnin dünyasına çekmek için kişi, zaman, olay
ve çevreye dönük tasvirler, Nesnel (objektif=realist) ve Öznel
(sübjektif=romantik) olmak üzere iki şekilde yapılır.